سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بیان کرد: جشنواره «تهران» فرزند زمانه خویش است و نسبت به جهان اطراف بی‌تفاوت نیست.
به گزارش ستاد خبری چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران؛ سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی به چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران نوشت:
«بازهم پاییز، آغاز فصل جشنواره‌ها و مهرماه، موعد سال تحویل فیلم کوتاه ایران فرا رسید؛ جشنواره‌ای که باب «وفاق» جامعه فیلم کوتاه کشور است؛ جامعه‌ای متکثر که خود رنگین کمانی از سلیقه‌ها را نمایندگی می‌کند و به شرط «آینه‌گی» این جشنواره و دیدن احوالات و روزگار خویش در آن، همه گرد خوان این محفل قدیمی جمع خواهند شد و دیدار تازه خواهند کرد.
جشنواره‌هایی چون فیلم کوتاه تهران از آن جهت اعتبار یافته‌اند که در هر دوره، فرزند زمانه خویش هستند؛ چنان‌که نمی‌توانند به جهان اطراف خود بی‌تفاوت باشند.
چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران هم ویژگی‌هایی دارد که خوشبختانه وام گرفته از جهان پیرامون خود است؛ جهانی که در آن علم و فناوری به پیشران تمدن‌های بشری مبدل شده است و خلاقان عرصه فناوری هر روز معجزه‌واره جدیدی عرضه می‌کنند که هوش مصنوعی متأخرترین آن‌هاست. سینما هم البته در شعاع تاثیر هوش مصنوعی قرار گرفته و بیم و امیدهای فراوانی از نحوه استفاده از آن در هنر هفتم این روزها مطرح است. به همین دلیل جشنواره فیلم کوتاه تهران، برای نخستین بار در میان رویدادهای سینمایی کشور، با تاسیس بخش ویژه رقابتی هوش مصنوعی و واقعیت مجازی، به این مهم توجه نشان داده و با استقبال مناسبی هم از سوی فیلمسازان خارجی و داخلی روبه‌رو شده است.
از سوی دیگر، زمانه، زمانه ارتباطات است و نمی‌توان در عرصه‌ای چون هنر سینما، در مرزهای جغرافیایی محصور شد در چنین شرایطی، نگاه فرامرزی جشنواره چهل و یکم در انتشار فراخوان به ۱۲ زبان زنده دنیا و شناسایی و استفاده از ظرفیت‌های جدید و کمتر استفاده شده برای ارتباط با کشورهای هدف که نهایتاً موجب ارسال حدود ۱۴ هزار فیلم از ۱۵۱ کشور دنیا شده است، نشان می‌دهد سینمای ایران تحریم ناشدنی‌ست.
ایجاد بخش ویژه «شاخه زیتون» برای ادای دین به مقاومت مردم مظلوم فلسطین و لبنان، بخش دیگری از «آینه‌گی» جشنواره فیلم کوتاه تهران در توجه به جهان پیرامونی خود است. گرچه محدود به این موضوع نشده است و در محتوای آثار نمایش داده شده در جشنواره، از پرداختن به مفاخر، قهرمانان و حماسه‌های ملی تا نقد و اشاره به آسیب‌های اجتماعی و دغدغه‌های معیشتی، همگی حکایت از بازتاب زمانه در جشنواره دارند.
البته وفاق بدون امید و امید بدون چشم‌اندازی از آینده‌ای روشن، بی‌معناست و شاید بهترین سکو، برای خیال‌پردازی آتیه‌ای امیدوارکننده، همین جشنواره فیلم کوتاه تهران است که جوانان صاحبان اصلی آن هستند. پس چه حسن ختامی بهتر از همین شعار جشنواره در این دوره که:
«جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، پذیرای جهان خیال‌انگیز تو»