روایت سردشت در «بادها کجا می‌میرند»/ مرکز گسترش نگاهی حرفه‌ای به فیلم انیمیشن دارد
کارگردان انیمیشن «بادها کجا می‌میرند» تاکید کرد جشنواره پویانمایی تهران یکی از بهترین رویدادهای انیمیشن در ایران است که به‌صورت منظم و حرفه‌ای کار خود را انجام می‌دهد.
به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، پژمان علی‌پور کارگردان انیمیشن 13 دقیقه‌ای «بادها کجا می‌میرند»، محصول مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی که برای حضور در دوازدهمین جشنواره پویانمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انتخاب شده بود و به نمایش در آمد در گفتگو با... درباره داستان این انیمیشن گفت: انیمیشن «بادها کجا می‌میرند» درباره شهرستان سردشت است که سال 1366 مورد حملات شیمیایی قرار گرفت و اولین شهر شیمیایی شده جهان با بمب خردل است. این انیمیشن قبل از این اتفاق، لحظه اتفاق و بعد از اتفاق را به نمایش می‌گذارد. البته برای جذابیت داستان، یک رابطه عاشقانه سه مرحله گذر زمان را به یکدیگر پیوند می‌دهند.
او درباره هدف خود از ساخت این فیلم بیان کرد: «بادها کجا می‌میرند» چون به موضوعی مستند می‌پردازد، زیرمجوعه‌ای از مستند- انیمیشن‌ها قرار می‌گیرد. احساس می‌کردم که به حادثه بمباران شیمیایی سردشت خیلی پرداخته نشده است و خیلی از مردم از آن آگاه نیستند همچنین هنوز آثار شیمیایی در شهر سردشت وجود دارد و خیلی از مردم با داروهای مرتبط با بیماران شیمیایی و کپسول اکسیژن سر می‌کنند، به همین دلیل سعی داشتم که با ساخت «بادها کجا می‌میرند» مردم را از این واقعه و عواقب جنگ آگاه کنم.
این کاریکاتوریست در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره جایگاه انیمیشن در ایران خاطرنشان کرد: انیمیشن ایران در فیلم کوتاه، به‌خصوص جشنواره‌ها، موفق عمل کرده است هرچند که ایرانی‌ها خیلی کم فیلم کوتاه می‌بینند و شاید اصلا ندانند که این حوزه از سینما موفق است. البته درباره جایگاه انیمیشن‌های بلند سینمایی جای کار بسیاری وجود دارد تا بتوانیم وارد صنعت انیمیشن شویم و رقابت کنیم.
به گفته علی‌پور؛ در فیلم کوتاه انیمیشن حرفی برای گفتن داریم به‌خصوص اگر به مسائل هویت و هویت ایرانی‌مان نیز بپردازیم چراکه نگاه خیلی از فیلمسازان انیمیشن بیشتر به نگاه کسی که خارج از ایران فیلم می‌سازد، نزدیک است و کم‌تر به سراغ موضوعات بکرمان که حتی برای خارجی‌ها هم جذابیت دارد، رفته‌ایم.
کارگردان «من راه خانه‌ام را بلد نیستم» درباره تاثیر مرکز گسترش در جایگاه انیمیشن ایران مطرح کرد: مرکز گسترش نسبت به دیگر ارگان‌های دولتی که داریم، یکی از بهترین‌ها در تولید انیمیشن است و اگر این روند را ادامه دهد و نظم خود را حفظ کند، می‌تواند در ادامه نیز حرفی برای گفتن داشته باشد. این مرکز همچنین نگاهی حرفه‌ای به فیلم انیمیشن، به‌خصوص انیمیشن کوتاه و فیلمسازان آن، دارد و نتیجه خوبی از آن حاصل شده است.
او در پایان درباره جشنواره پویانمایی تهران مطرح کرد: جشنواره پویانمایی یکی از بهترین رویدادهای انیمیشن در ایران است که به‌صورت منظم و حرفه‌ای کار خود را انجام می‌دهد، سعی کرده‌ام که اکثر دوره‌های این جشنواره را شرکت کنم. این رویداد بسیار موثر است و این اعتماد را برای فیلم‌های خارجی جلب کرده است که فیلم‌های به‌روزشان را برای حضور در آن ارسال کنند، بسیار خوب است که ما هم می‌توانیم این فیلم‌ها را ببینیم.
