تهیه‌کننده انیمیشن «فیلشاه» مطرح کرد:

توجه جشنواره فیلم کودک به انیمیشن‌های ایرانی در این سال‌ها امیدبخش بوده‌ است

حامد جعفری معتقد است که ارزش‌گذاری جشنواره به نیروی انسانی شاغل در عرصه انیمیشن می‌تواند بستری برای دیده شدن کار هنرمندان فراهم کند که در نتیجه این اتفاق بحران معیشتی آنها کمتر شود و میل به مهاجرت کردن کاهش یابد.

 حامد جعفری، تهیه‌کننده، درباره اهداف برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به خبرگزاری تسنیم گفت: هر جشنواره‌ای در راستای رسیدن به هدف مشخصی برگزار می‌شود و با رویکردها و سیاست‌گذاری‌هایش در جهت نیل به آن مقصود گام برمی‌دارد. جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان هم با هدف نمایش فیلم‌های ساخته شده طی یک سال برگزار می‌شود. به نوعی می‌توان گفت که این رویداد سینمایی، بهار سینمای کودک به شمار می‌آید.

 او درباره داوری آثار در این جشنواره اظهار داشت: حضور هیئت داوران کودک به اعتقاد من یکی از نقاط قوت جشنواره به شمار می‌آید. مهم‌ترین جایزه‌ این رویداد سینمایی نیز مختص همین بخش است که بچه‌ها اثر منتخب خودشان را برمی‌گزینند و جایزه را به صاحب اثر اعطا می‌کنند که در سال‌های پیش از کرونا این مشخصه بارز نمود داشته است. در واقع فیلم‌های کودک، توسط مخاطب هدفشان که خود کودکان و نوجوانان هستند ارزیابی می‌شود و مسئولان و متولیان جشنواره در این سال‌ها تلاش کرده‌اند تا نقش کودکان و نوجوانان را در جشنواره پررنگ کنند.

تهیه کننده «شاهزاده روم» درخصوص نحوه سرمایه‌گذاری برای فیلم‌های حوزه کودکان و نوجوانان و علت عدم تمایل سرمایه‌گذاران برای کار در این حوزه توضیح داد: مهم‌ترین تمایزی که فیلم‌های کودک از بزرگسالان دارد، مخاطب آن است. مشکلی که ما طی سال‌ها با آن مواجه بودیم، فیلم‌هایی بود که درباره بچه‌ها ساخته می‌شد نه برای بچه‌ها؛ به این معنا که فیلم‌ها و انیمیشن‌هایی ساخته می‌شد که زندگی کودکان را روایت می‌کرد اما محتوای آن مناسب کودک نبود.

جعفری گفت: امروزه بچه‌ها فیلم‌های روز دنیا را با بهترین کیفیت‌ها و استانداردها می‌بینند و به‌طور قطع نمی‌توان از آنها انتظار داشت که به تماشای آثاری بنشینند که در ساختار یا محتوا ضعف دارند. می‌توان گفت که تجربه‌های شکست خورده منجر به ترس سرمایه‌گذاری در این حوزه شد چراکه بازگشت سرمایه را با ریسک مواجه می‌کرد، اما چیزی که در حال حاضر می‌تواند به این معضل کمک کند، این است که نهادهای مربوطه ریسک سرمایه‌گذاران در این حوزه را کاهش بدهند؛ یعنی، امکانات و تمهیداتی ویژه آثار کودکان در نظر بگیرند. مثلا فیلم‌ها را خارج از نوبت اکران کنند یا تعداد هفته‌های نمایش را بیشتر کنند. در سینمای کودک افراد عمر و سرمایه‌شان را می‌گذارند، بنابراین نیاز به حمایت‌هایی دارند تا وضعیت بهتر شود. البته باید بگویم که در سال‌های گذشته نمونه‌های موفق هم مانند «شهر موش‌ها 2» یا «فیلشاه» زیاد داشتیم.

این تهیه‌کننده درباره محتوای فیلم‌های کودک که در جشنواره اکران می‌شوند، اظهار کرد:. بخشی از فیلم‌هایی که در جشنواره به نمایش گذاشته می‌شوند، برای مخاطبان خاص جشنواره، مثلا شرکت‌کنندگان در المپیاد فیلمسازی جذاب‌اند. فیلم‌های جریان ساز در جشنواره کودک هم داشته‌ایم که مخاطب بالایی داشته‌اند اما باید این روند را تقویت کرد و جشنواره، می‌تواند در این زمینه به ما کمک کند. اگر ما بگوییم که حتی 4 درصد از جمعیت جامعه مخاطب فیلم‌های کودک و نوجوان هستند، باز هم جذب مخاطب برای فیلم‌های کودک از این میزان باید بیشتر باشد... ظرفیت کار در این حوزه وجود دارد و نباید بگذاریم محتوای خارجی جای تولیدات داخلی را بگیرد.

او ادامه داد: در همه جای جهان یکسری قواعد و قوانین برای ساخت فیلم‌های کودک و نوجوان وجود دارد که کشورها آن را رعایت می‌کنند. در ایران نیز افراد و نهادها چارچوب‌های مختلفی را در این زمینه قرار دادند که بعضی مواقع بسیار سختگیرانه هم هست اما بهتر آن است که تبیین و تدوین شود تا سازندگان آثار بدانند چه ویژگی‌هایی را باید برای ساخت یک فیلم در حوزه کودک و نوجوان در نظر بگیرند. طبیعتا اگر به این مسئله دقت نشود، به لحاظ فرهنگی آسیب‌زننده است و منجر به تداوم سعی و خطا می‌شود؛ یعنی فیلمساز مدام فیلم می‌سازد تا چارچوب‌ها و خط‌کشی‌های این حوزه را یاد بگیرد.

جعفری با تاکید بر این‌که هنرمندان در حوزه انیمیشن نیاز به توجه و دیده شدن دارند، گفت: مسئله مهمی که در حوزه انیمیشن در کشور ما وجود دارد، وجود یک خودباختگی در درون ما است. این در حالی است که انیمیشن‌های ایرانی در جشنواره‌های خارجی حضور دارند؛ یا اگر نگاهی به لیست عوامل انیمیشن‌های خارجی بیندازید، حداقل نام یک ایرانی را در میان آن‌ها می‌بینید. منظورم این است که بخش عمده این‌ دسته از کارهای هنری، نیروی انسانی است اما در ایران این افراد آن طور که باید جدی گرفته نمی‌شوند و بستری برای رسیدن به آرزوهایشان، فراهم نمی‌شود؛ لذا همواره درگیر مشکلات معیشتی هستند. به همین دلیل بچه‌ها مهاجرت می‌کنند و کشور خالی از هنرمندان کاربلد می‌شود. در چنین شرایطی، جشنواره می‌تواند ایجادگر فضایی باشد تا صدای این هنرمندانِ کمتر دیده شده، شنیده شود.

او گفت: خوشبختانه جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به آثار انیمیشن بها می‌دهد و اتفاقا توجه‌اش در چند سال اخیر بیشتر هم شده است و این می‌تواند جریانی امیدبخش باشد . من اعتقاد دارم که جشنواره باید این روند را همانند گذشته ادامه بدهد و از طرفی هم در جشنواره‌های سینمایی دیگر هم به موضوع آثار انیمیشن، بها داده شود.

او در پایان راجع‌به مجازی بودن جشنواره در دوران کرونا، افزود: کمترین لطف مجازی بودن جشنواره این است که این فستیوال برگزار شده و به کارش ادامه می‌دهد و چراغش روشن می‌ماند. اما نکته منفی‌اش در این است که خلا حضور در فضای جشنواره‌ای و لذت بردن از اتمسفر و حس و حال آن احساس می‌شود. محدودیتی به سبب همه‌گیری ویروس کرونا پیش آمده، اجازه نمی‌دهد بچه‌ها بیایند و از نزدیک با سینماگران ارتباط بگیرند. از صمیم قلبم امیدوارم هر چه سریع‌تر از این بحران عبور کنیم تا دوباره بتوانیم جشنواره را حضوری برگزار کنیم.